to be continued.

eto ung time na napakalungkot mo na hindi ka na makaiyak, kasi namanhid ka sa sakit.
eto na ata ung rurok ng kalungkutan na sinasabi nila.
pero malamang marami pa ring magsasabi wala pa ito sa nararamdaman ng gusto ng magpakamatay
pero ako ung napakalungkot na ayaw mamatay, kasi nga looking forward ako sa buhay kung saan masasabi kong ay ako naman ang napakasaya ngayon.

iniisip ko na lang na iblog ito baka kasi sakaling makabuo ako ng isang libro na mapagkakakitaan ko, atleast ung nararamdaman ko tunay na nag"paid off."

pwede rin naman akong gumawa ng lesson plan
or pwede ko rin naman itulog ito.
pero alam ko kasi na kapag pumikit ako, tutulo ang luha ko
kaya tutal maaga pa, at alam ko na mamaya pa akong ala-1 namakakatulog eh eto nga iblog blog ko na.

23 years old na ako pero hindi pa talaga ako nagkakalove life yung totoong relasyon.
marami na akong narinig na istorya o nabasa,
at dahil dito naging masasabi kong naging matalino naman ako.
10 years old ako nung una akong nakarinig ng mga istorya ng buhay pag-ibig ng iba't ibang tao.
di naman ako panget na panget, may nanligaw naman sakin.
Kaya lang dahil nga masasabi kong matalino ako, siyempre ginalingan ko ang magkilatis.
Ito ung tipong iniisip ko na kung paano "siya" kung magiging boyfriend ko siya.
Hanggang sa di ko namamalayan, ayun di na siya talaga magiging boyfriend ko.

Malamang kung bitter ka sasabihin mo walang kwenta ang binabasa mo.
Kasi pag-ibig nanaman, na there is more to life than love sabi nga ng isang author-professor.

Kung inlove ka naman, eh tingin ko binabasa mo pa rin ito hoping na may mapapala ka sa blog na ito.

kung patuloy mong binabasa ang blog na ito, then good luck sau.

Ni di ko nga alam kung pagsisihan ko ang pagpublish nito pero sige itutuloy ko ito hanggang sa mapagod na ang mata ko.

So ayun nga...gusto mo bang isa-isahin ko ang mga lalaking nagdaan sa buhay ko.

Una si iceman, tawagin natin siyang iceman kasi di ko naman nalaman talaga ang pangalan niya nakachat ko lang un, YM pa ang uso non. Yung papasok ka sa chatroom, tapos magaantay ka nang may magppm sau at sasabihin asl pls? kung nasa henerasyon ka na hindi ito inabutan, parang omegle.com din un pero un nga sa yahoo, yahoo chatroom. Siya ung una kasi siya talaga ung napalagayan ko ng loob, bata pa ako non pero ikaw ba maniniwala ka, magkabirthday kami ng unang lalaking pinagbigyan ko ng celphone number ko. isang stranger tapos nang nagkatext text kami at nagtanungan kung kelan mga birthday namin, boom same date. Oh kung nakarelate ka or bata ka pa, malamang kikiligin ka at masasabi mo, Lord siya na ba? Pero sorry hindi siya.

Sunod si owen, wag na nating mahabain ang lahat...si owen ang una kong...oy nag-aabang...si owen ang unang lalaki naman na nagturo sakin nang maturity. Siyempre bata pa din ako non, feeling matanda lang ako non kasi nga nakadekwat ako ng lalaki nasa 20s ahahaha ewan ko na kasi kung ilang taon siya basta alam ko 14 ako non or 15. Masaya naman ang paguusap namin kasi kahit matanda na siya, sweet yun. Siya yung simpatikong medyo bastos sa kanta. Kasi nga matanda na siya. Ang makakarelate lang dito eh yung may mga relasyon na older ang mga karelasyon. Hindi po kami nagsex. Virgin ako. At proud ako duon. Kumbaga, isang malaking pagsubok si owen sa pagkababae ko. Isa siyang pagsubok na nalampasan ko kasi nga matanda na siya. Pero di ko naibigay ung rurok ng kagustuhan ng pagkalalaki niya. Nilambing lambing ko lang siya, hanggang sa nanlamig na siya. Kaya ikaw kung nasa panahon ka ng pagdedesisyon kung ibibigay mo na ang lahat lahat sa taong inaakalang mong sayo na, eh nasasaiyo yun...pero ang masasabi ko lang bahala ka sa buhay mo kapag nabuntis ka at nakabuntis ka hala sige magisip ka na nang idadahilan mo, pero ang totoo niyang wala ka talaga lalo kung wala ka pang degree or trabaho man lang, makasarili ka. At nakakalungkot dahil magbubungang tao ka, pero walang wala ka!

Wag kang masaktan kung sakaling isa ka sa mga nagkamali o tinuturing ang pagkakamali na blessing in disguise. Kung ikaw man si katorse o bagito. Ang gusto ko lang ipoint out dito ay, ang buhay ay isang consequence. Consequences nang mga ginagawa natin. At isa sa consequences nang gagawin o ginawa mo ay ang pagsasabi ko ng masasakit na komento ukol sa mga nabubuntis at nambubuntis na walang ipapakain sa magiging anak nila. Lalo kung naninisi ka pa. Utang na loob naman, tawag ng laman lang yan bat di mo napigilan? Ikaw na ngayon ang sumagot kung bakit nga ba di mo napigilan? Kasi nga ako napigilan ko.

ayan nag-init saglit ang ulo ko, naalala ko lang talaga kasi kung bakit umiiral minsan ang katangahan natin.

Kaya itutuloy ko na...

Hanggang sa dumating si Dee itawag natin Dee. Ahahaha Dee kasi pwedeng malaman ang pangalan niya in case na mabasa niya...kaya Dee na lang. ahahahaha Baka lalong maging GGSS eh.

Sa kanya naman ako umaasa ng bonggang bongga. Ganito yun, may childhood buddy ka ba? o kaya naman kalaro ng patintero or taguan noong bata ka pa? Ganon kami non, hanggang sa nag ibang bansa siya kasama ng buo niyang pamilya. E nauso ang facebook, ayan siyempre worldwide na ito. Nagkausap kami after 10 years, oh di  ba?! paano pagsayo nangyari ang muling ibalik na yon. tapos nag-usap kayo na parang walang paghihiwalay na naganap. Na dinaig niyo pa ang magbestfriend...hindi mo ba itatanong sa Diyos, kung siya na po ba?

Noon ang dahilan ko kung bakit gusto ko siyang kausapin ay dahil gusto kong malaman ung lugar kung saan siya nagbinata. Kung maganda ba doon? Kung masaya ba doon? kasi noon ang pinakamasayang lugar sa akin ay kung nasaan ako, pero nagbago ng sinubok ang buhay ko. Kaya parang gusto kong umalis kung nasaan man ako, na baka kapag kinuwentuhan niya ako, baka sakaling makalimutan ko at ayun nga nakalimot ako na andito pa rin ako.

Tapos meron pang nangyari, nako isa ako sa mga taong in denial. napakagaling ko na magpanggap. Kaya nung inaakala kong baka siya na nga..eh nako nagpanggap ako na hindi siya...kasi naman may gf siya...ahahaha so isa lang talaga ako sa long lost friend na sadyang kinakausap niya in spite the time zone. Eh not until this instance came, he went here. Yes sa Pilipinas kong mahal. Oh ngayon, sasabihin ko na ba na siya na? Siyempre in denial pa rin. pero mas tumaas ang chances. Ganon naman ang mga babae, bawat instances, chance un para sa amin na "baka, siya na nga." hopia na ang tawag duon ngayon eh.... So isa akong malaking hopia. Eh kasi nga bumalik ng pinas,,,pero di naman para sa akin, hehehe sana lang di ba? pero nasa totoong buhay tayo at hindi ito pocketbook. Totoo na babalik siya ng Pilipinas para mag-aral. Nakakatawa lang kasi kaya ba nya ako kinausap kasi babalik siya ng Pinas? o kaya ba siya uuwi ng Pinas kasi nakausap niya ako? ahahaha oh di ba napakahopefuls ng iniisip ko... pero pwede rin naman na Di kaya kaya siya babalik kasi may babalikan? pero hindi ako kasi di naman naging kami ahahaha baguhin ko ang tanong ung mas makatotoohan, di kaya kaya siya babalik kasi nandito sa Pinas ung ex? ayan medyo nahirapan akong itype un ah, medyo may kurot pa rin. ahahaha mga 5 seconds bago ko natype. woooshoo, buti medyo moved on na...so ayun na nga...bumalik siya para mag-aral daw. kayo naman.

Habang nag-aaral siya rine ahahaha, ayun eto nanaman ako in denial, kais nga medyo nagkagalit kami bago siya umuwi ng Pinas, so sabi ko bahala siya sa buhay niya. Opkors babae ako eh, dalagang Pilipina. Hanggang sa, kinuha na niya ang tulong ng pinsan ko para magkaayos kami, eh ano pa ba? mabuting tao rin naman ako, isa pa ayoko naman na dalhin ung galit ko forever. kaya ayun binati ko siya. Malamang sasabihin niyo asus syempre naman, oh alam nyo pala eh ahahaha

Tapos naging close kami, pero this time, sa text na wala ng timezone. Di ko masabi ang sitwasyon namin pero nakakatuwa na ayun nga kinuha niya ang number ko sa ate ko. Oo di ako ang nagbigay, haba ng hair ko eh. Hindi rin ako ang una nagtext. Tiniis ko yon kahit katext na niya si ate, Smart pa nga siya eh. Ewan ko ah, ewan ko talaga pero nang di maglaon nagglobe siya..kasi globe ako? ewan ko ah ewan ko talaga. ahahaha

Nasabi ko na ba na single na siya ng bumalik siya? Oh malamang kaya nga ex na ung nasa pinas di ba? common sense. ahahaha Pero ayun siyempre dahil sa mga instances or circumstances na mga pangyayari, nagassume na talaga ako to the point na iba na ang tanong ko, ang tanong ko na ay, siya na ba ang hihilingin ko sa Diyos? Di ba? sabi sabi ipagpanalangin mo. O kaya naman ilapit mo sa Ama, pero dahil nga nagmamatalino ako, pati panalangin ko iniisip ko...kung nararapat bang ialay ko ang panalangin ko sa isang lalaki? Kasi baka akala ko lang na gusto ko siya pero hindi naman eh dahil mabait ang Diyos eh binigay sakin. Eh may iba pala akong gustong matanggap. Hehe un ang mentalidad ko talaga....ung tipong baka malito kasi Siya. kaya tutulungan ko na ang Ama.

Anyway, to make our story shorter, hehe wala rin ang ending...kahit isang taon kaming naging close o naglandian o nagfriendzonenan o anu pa man, HINDI NAGING KAMI. Una sabi ko oks lang kasi ayoko ng relasyon kasi hassle. kasi madrama. kasi alam ko na mangyayari. PERO babae, marupok, o sige wag pala ganon PERO TAO, nagkakamali. Nagkamali ako sa pagpapaniwala sa sarili ko na kaya ko na hanggang duon lang kami, naghangad ako na sa maging kami. Kaya ng dumating sa point na gusto ko na sabihin sa kanyang pwede bang maging kami, alam mo kung ano ang natanggap ko, eto ang tanong na "Bakit naman kita mamahalin?" hindi na mahalaga kung bakit umabot sa ganyan, ang mahalaga sinabi niya yan. ISANG TAON, magkausap tayo lintek itatanong mo yan? so ano un di ako karapat dapat mahalin...eh bakit pa tayo nag-usap? di naman kita pinilit na kausapin ako, nag maging close sakin. Kung sasabihin niyo na one-sided love ito, at nabola lang ako, di ko naman un tinatanggi, kasi nga baka nga...pero kung di ka naman gagong lalaki, eh bat mo naman ipamumukha sa akin na kailangan pang tanungin kung bakit ako dapat mahalin? Respeto men. Naging mabuti naman ako sayong hayop ka. ahahahha Ok so ayun nga nabola ako. For a year, bola lang ang lahat. Di totoo.

Sabi ko sa inyo matalino ako o nagtatali talinuhan, kaya ayun nakaya ko naman. Kasi may mga lalaking tumulong humilom sa pusong wasak. Sabi nila malaki daw ang tulong ng mga "rebound"sorry for their term. oo their kasi sa akin di rin naman sila rebound, kasi una nasa utak lang naman un, ang mahalaga naman eh ikaw na pinipili ko. o pinili kong mahalin. Rebound man o hindi parehas pa rin un na YOU ARE MY CHOICE. Ikaw ang nakita kong correct answer sa mga given choices. At malamang Ako rin ang choice mo sa mga given choices na nakalatag sayo. Hindi ba fair pa rin? Sasabihin nyo hindi mo naman siya mahal pa eh. Baket? Isipin niyo di ko ba siya mamahalin? Pero ang ending talaga eh, wala. May dumating pero tanging siya pa rin ang nasa puso ko ahaha gwapo niya di ba?! Joke. Alam mo ung lahat ng hugot na mga kanta maiisip mo, ung bakit labis kitang mahal, ung kung malaya lang ako (na akala mo naging kami), dahil mahal na mahal kita, saan ako nagkamali, at aray at marami pa talagang iba. pero ang pinakamasaklap non, eto na may dumating...

Food Review: Monde Special Mamon Flavored Strawberry Jam

I am a strawberry fanatic but I am not a biased. I really try to taste every strawberry flavored food or snacks I saw at the grocery store. It was usually my guilty pleasure that I look for new strawberry products that I have not tasted and buy it, I rate it and remember each of them how they taste and how they look in every detail of it. Like a strawberry food critique. hehe

Actually many friends and relatives help me to do some strawberry hunting, 

A BIG THANK YOU FOR THEM.

One day, I received a text from my auntie and said that I should try this Monde Special Mamon because it does taste good. I know that my tita is critic on food she does eat and so I definitely should try it to know if it is indeed "special".

When I look for it at the mini sari-sari store, (which in the Philippines are the neighbor convenience store...and I say it is double convenience for us Filipino) but unfortunately it was not available. I knew it was a little expensive, because usually sari-sari store only sell cheaper prices or can be sold via retail or tingi-tingi.  If you're thinking why not look in the grocery at first, well my answer is that for practically. I just want to taste it and savor the flavor ahaha. If I will buy plenty then I wont cherished having one single piece of it. Its like having just a slice of cake, you know its still satisfying to have a slice. And besides, a whole cake spends a lot. :) One packed cost almost 60 pesos so around 10 pesos each...(so how many mamon in each packed? YES 6 mamons) hehehe

When I finally taste this Strawberry Mamon, it was indeed a delicious and special treat. The strawberry jam is oozing in every bite. It does not taste that super sugar like and toothache sweet which probably you assure whenever you saw strawberry flavored snacks. It was just right sweet for a strawberry jam and a perfect for a cup of hot milk. If you are craving for sweet strawberry sponge cake that cost only 10 pesos then you should probably taste this. Yummy yum yum!

(This is not an advertisement. It is an honest opinion from a well satisfied consumer)

Book Review: Sonya Jones: What my mother doesn't know

Excuse my blurred picture. It is a part of the book that I can relate too... Haha
 sometimes when we read books we try to find some sentences or part of it that we can relate to and then we agreed or disagreed. So it stated there that "I wish I could drink a magic potion and shrink way down till I was small enough to fit right into his shirt pocket and live there tucked near to his heart listening to it beating in rhythm with mine every minute of every day." just in case its too blurry to read. HAHA Pretty much I really want to be with someone I like (hahaha denying that I love him) however we still cannot be because of the circumstances. So even though I will never drink a potion, I wish I can really fit into his pocket sometimes and just with him in a day. Even it freaks him. hahahaha

This book was lend to me by a good friend of mine from school, since she thought that I am bookworm. Thanks ate Kring. :) (I actually dont consider myself as a bookwormy ahaha because I tend to get sleepy when I read (Sleepworm is what I am), And because of that situation of mine, I try to make myself read books to change that bad habit of mine and also to convert time to be productive coz' let us be honest that the more we read the wiser we get. :) We indeed learn a lot from books.

SO here goes my review.

The book is about a teenage girl. Just like what it was stated in the book preview at the back if that is what it called. hahaha I recommend this to be read by teenager because it was same as their daily life at school and their romantic story too. I like that it was not in a paragraph form which is my first time to read a book of daily poem. I remember when I opened the book I was about to sleep, and even I was sleepy and as I said awhile ago, I tend to get sleepier when I read however it was reciprocated and I read almost 60 pages of it. Maybe because of it was written that way and it looks shorter plus the story is interesting. That is what I like about this book or any book. You tend not to stop reading it because you want to know what will happen next, in short the book is very interesting. The story is indeed stereotype and simple but you will still appreciate it because you wonder more of what she is really telling about since she is not telling everything thorough.

Long distance relationship sucks isn't it?

Long distance relationship sucks isn't it?

Perhaps it was not to those who are lucky enough but to me it is.

Way back a long time ago, I admire LDR. I watched youtube videos of couples who have their "first meeting after (insert years or months) of being away from each other." Even I dreamed of having one, LDR because it was as real as it looks. However it was not like the movies and rather in those videos.

I thought I can lived with it however it is difficult indeed.

What I like about having distance relationship is that you have convenience of being free even you have someone to still consider. To be honest, when he's faraway I can go wherever and whatever I do happy as single people felt then after because I am "in a relationship" I will just think of the proper way to state it over the net just to sound that I was maybe out but I still think of him and that I miss him or that I wish that we are not apart so we could go out together holding hands.

Don't get me wrong, and let us be honest, most of the time we miss our LDR partner when? When we are tired of shopping, alone in our bed waiting for our late night chatting or skyping or when we saw couple holding hands and that we are envious to. But when we are out enjoying our free life not having a single thought of him will make us stop and say oh wait I will call my boy or girl to share this happy moments with it. We cant do that! We have to consider timezone, or is he asleep or is he even care right of this moment that I am happy without him? Sensitivity is very important in LDR, because you know it is difficult and being insensitive is not making it easier.

I have read many stories or even supporters of LDRs but I am in a LDR and look at me I am crying every single night. I maybe losing hope of this relationship, which many will say I should be brave, get myself hold on and trust everything to God (and honestly I am.) It was just difficult and I am losing my right frame of mind to why continue it. It is exhausting.

Every night I look back on our past conversation, how it went well or what gone wrong that suddenly we're like this. Its like I dont know myself anymore. I am not like this. I am not weak. Its like my happiness is attached to that person and so when he is now being too far, farther than our distance, I felt destroyed, lost and hopeless. And worst, the only way I can think of is to be with him and hoping that when we are together it will all washed away the pain.

What should I do?
Why do I have to feel this loneliness?
Why do I have to change?
Why cant I find happiness on something else?

I miss you.

Sobrang miss na kita.
Lagi kitang gustong makita.
Pero bakit bigla kang nawala?
Saan ka na nagpunta?

Have you ever felt the feeling of missing someone so bad you wish you can take all the feeling?

What did you do?

How are you?

Sana nga kinakamusta niya ako.

So I decided that since facebook is making me feel anxious , hungry for information of him. I rather start do my blogging and writing to convert all my feelings through this.

Sobrang hirap pala nang ganito.
Pinapagod ko na lang ang sarili ko sa pagkalito
Di ko alam kung paano hihinto
Sa nararamadaman ko parang hilo.

Sana okay ka lang kung saan ka man. Bukas nanaman ang lilipas.